ละคร Sitcom

วันนี้ได้มีโอกาสดูละคร sitcom ทางช่อง 9 เรื่อง "บางรักซอย 9" พลางให้นึกไปว่า เราได้รู้จักตัวละครเหล่านี้มานาน นานจนเราก็คิดว่า คนเหล่านี้มีบุคลิกแบบนั้นจริงๆ นึกต่อไปอีกก็พบว่า เราได้ดูละครเรื่องนี้มานานหลายปี

ไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ ว่าก่อนหน้านี้เมื่อ 10 ปีที่แล้ว (ฟังดูเหมือนนานมาก) ผมติดละคร sitcom เรื่อง Friends มากๆ ดูมายาวนานจนละครจบ นั่นคือ 10ปี กว่าจะถึงตอนสุดท้าย ช่วงแรกที่ได้ดู Friends ผมคิดว่า ผมไม่ชอบไอ้เสียงหัวเราะปลอมๆที่อัดมาจากที่ไหนซักแห่งแล้วมาเปิดเวลาถึงจุดที่สมควรหัวเราะ เหมือนว่ามาช่วยบิ้ว หรือมาช่วยบอกเราว่า นี่ต้องขำแล้วนะ

ดูแรกๆไม่ชอบเลย คิดว่ามัน fake ยังงัยก็ไม่รู้

แต่ดูไปนานๆ ชักชอบ แล้วก็ติด บางฉากเราสังเกตุดูว่า จริงๆแล้วถ้าเราดูเองคงจะไม่ขำมาก แต่พอมีเสียงพวกนี้มาช่วยก็ทำให้เรารู้สึกสนุกมากขึ้นไปอีก

พอดู Friends ก็ทำให้ต้องนึกถึงละครไทย ว่า "เอ้..​ละครบ้านเรา (สมัยนั้น) ไม่มีเสียงหัวเราะนี่หว่า แต่ว่าเราก็ขำกันได้ และขำได้มากๆซะด้วย" หรือเป็นเพราะว่า ละครไทยมันสนุกจริงๆ เลยไม่จำเป็นต้องมีคนบิ้ว

พอดูมาได้ซักพัก ละคร sitcom ของ Exact ก็ออกมา ในรูปแบบที่มีเสียงหัวเราะปลอมๆแบบนี้

ครั้งแรกที่ได้ยิน ก็คิดว่า..​มันต้องไม่ work แน่..​คนไทยไม่น่าจะชอบอะไรแบบนี้ เพราะสมัยแรกๆนั้น หนัง series ที่สนุกๆของอเมริกาที่มีเสียงหัวเราะแบบนี้ก็ยังไม่ได้เป็นที่นิยมในไทยด้วยเช่นกัน

ผ่านมาแล้วเกือบ 10ปีสำหรับ "บางรักซอย9" แล้วก็ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดีด้วย

การเขียนครั้งนี้ไม่ได้ตั้งใจจะบอกอะไร แค่เป็นอีกเรื่องหนึ่งของการสังเกตุสิ่งที่อยู่รอบๆตัว และเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมคาดการณ์ผิด